SCHILDERWERK

Verhaal over inzichten uit vorige levens - reïncarnatietherapie

door Marianne Notschaele-den Boer

© Uitgeverij RHA Publishing

SCHILDERWERK

Het gebouw waarin mijn praktijkruimte gevestigd is wordt op dit moment (januari 2009) door schilders onder handen genomen. Alle praktijkspullen zijn tijdelijk in dozen opgeslagen en meubelstukken gaan schuil onder stofwerend plastic. Twee ijverige schilders, gehuld in witte overalls, zijn druk aan het kitten, schuren, plamuren en verven. Met laptop, cliëntendossiers en aantekeningen voor een nieuw boek dat ik aan het schrijven ben, zit ik voorlopig op een andere plek en probeer ik gewoon door te werken. Consulten geven is niet mogelijk, verhalen schrijven zou toch moeten lukken…

Met iedere dag schilders over de vloer, vraag ik me af: waarom hou ik daar eigenlijk niet van? Waarom ga ik verbouwingsprojecten het liefst uit de weg? Ik loop niet warm voor verbouwingen, een nieuwe keuken of een nieuwe badkamer. Ik zie op tegen stof en rommel, beschouw vreemde werklieden als inbreuk op mijn privacy, ook al zijn deze personen in kwestie nog zo aardig. Voor mijn gevoel loopt zo’n groot-onderhoud-project altijd uit, hoewel dat niet waar is, want voor zover ik weet en met verbouwingen te maken had liep en loopt alles exact volgens schema. Deze keer hebben we een krappe planning, maar alle gemaakte afspraken worden netjes nagekomen.

Waarom erger ik me dan toch aan bouwstof? Aan verflucht? Aan dat onvrije gevoel van veel mensen over de vloer (het zijn maar twee schilders!)?

Toen ik daar zo over nadacht besloot ik eens te kijken waar dat mee te maken heeft…

Visualisatie

Met een visualisatie-oefening op cd van Brian Weiss ontdekte ik twee momenten uit vorige levens die hiermee samenhangen. Levens waarvan ik al wist hoe ze in grote lijnen verliepen, maar dit waren 2 korte fragmenten daaruit. Echt van die flardjes inzicht, het soort info dat je via meditatieoefeningen krijgt.

Natuurlijk weet ik ook wel dat niet iedere irritatie met gebeurtenissen uit voorgaande levens te maken heeft, want in dít leven ben ik ook een pietje-precies en een controlefreak, maar inzichten uit vorige levens blijven me interesseren.

* De geur van muurverf bracht me terug naar een moment in het oude Egypte.

Dit verhaal is opgenomen in het gratis e-book ‘Liefs uit… oud Egypte’. Dat kun je via www.vorigelevens.nl downloaden.

* Mijn persoonlijke irritatie over verbouwingsprojecten die kunnen uitlopen (waarvan nu geen sprake is) en teveel mensen over de vloer (terwijl het nu echt maar om 2 schilders gaat), bracht me terug naar een fragmentje uit een ander leven rond 1890 in Frankrijk.

Ik kende al heel wat gebeurtenissen uit dat vorige leven. Schreef er al eens een verhaal over (**), maar dit moment kende ik nog niet.

Ik stond als jonge vrouw, gekleed in lange rok tot op de grond met een keurig witte blouse aan met hooggesloten kraag, mijn lange haar in zo’n ouderwetse dot op mijn hoofd, temidden van een grote verbouwing. In mijn eigen landhuis, type klein kasteeltje.

Ik stond daar bijna in tranen, tikje hysterisch handenwrijvend. Ik kon het niet meer aan, al die werklui. En dat waren er veel!

Het kasteeltje/groot landhuis was aangekocht door mijn echtgenoot en ’t moest grondig gerenoveerd worden. Verbouwd, geverfd, etc.

Groot onderhoud, achterstallig onderhoud.

Ik zag zo’n 15 mannen in ouderwetse boerenoveralls, afkomstig uit het dichtstbijzijnde dorp waar ik toen woonde, sjouwen, zagen, verven. In mijn huis! Om gek van te worden.

Overal planken stellages in de vele kamers, in het trappenhuis, bij de orangerie. Lang niet alles werd goed afgedekt, alles zat onder het stof.

Ik was ervan overtuigd dat mijn twee dienstmeisjes (jaja!) dat nooit meer schoon zouden krijgen. Moest ik daar extra personeel voor aannemen? Wat een zorgen! Nog meer mensen over de vloer? En het werk in de grote parktuin ging onverminderd door.

Ik zag het niet meer zitten. Het hele verbouwingsproject was al ruim twee jaar gaande! Ik was het zo zat!

Werkmannen luisterden niet naar mij als vrouw, alleen naar mijn man. Ook was ik qua leeftijd (midden in de twintig) niet in staat leiding te geven aan al dat personeel. Ik nam me voor: dit nooit meer! Nooit meer zo’n grote verbouwing!

Vooral om dat laatste besluit van toen moet ik grinniken. Ik begrijp nu waarom ‘delegeren’ en ‘personeel aansturen’ niets voor mij is en waarom ik mijn huidige hulp een paar weken vrij-af heb gegeven tijdens de schilderwerkzaamheden die nu gaande zijn. Ik zei haar: kom maar weer terug als alles hier op orde is anders word ik knettergek met al die mensen om me heen…haha!

En… ik snap nu waarom ik een paar jaar geleden hevig tegensputterde toen mijn man in Frankrijk ‘een leuk kasteeltje zag om in te gaan wonen’. Ik wist niet hoe snel ik hem tegen moest houden: stel je voor, verbouwen, groot onderhoud, dat zou jaren duren voordat het opgeknapt was…

Heeft deze informatie uit vorige levens zin?

Voor mij wel. Ik kan nu makkelijker de 2 schilders die nu bezig zijn hun gang laten gaan en erger me een stuk minder. Ook al blijf ik een zeur (het kan altijd beter, netter etc.), ik sta er meer ontspannen in.

Een vriendin voegde aan mijn ontdekkingen toe: ‘Je houdt nu eenmaal ook dit leven van controle. Misschien vind je daarom zelf schilderijen maken zo leuk, dan heb je alles in de hand?’ Kijk, weer een nieuw inzicht!

Het schilderwerk in het kantoorgebouw verloopt nu exact volgens planning. ‘Welk een zegen!’, zou ik in dat vorige leven vast uitgeroepen hebben. Nog een weekje en dan is mijn praktijkruimte stralend wit geverfd, weer schoongepoetst en klaar voor een nieuwe ronde cliënten.

Eigen ‘schilder’werk © Marianne Notschaele

© Marianne Notschaele-den Boer/RHA Publishing

Terug naar beginpagina van deze website

© RHA Publishing - op alle artikelen en cliëntverhalen berust copyright, gelieve dit te respecteren – okt. 2012 – aangepast mei 2016