DE ONTDEKKINGSREIZIGER

Vorig leven van Maria, uit de praktijk reïncarnatietherapie van Marianne Notschaele

© Uitgeverij RHA Publishing

DE ONTDEKKINGSREIZIGER

Maria (50) komt voor een consult vorige levens omdat ze zicht wil krijgen op een aantal voor haar belangrijke vragen.

Wanneer ze het verloop van haar huidige leven schetst, vallen me bepaalde uitspraken op over relaties, zoals: ‘Ik zoek altijd naar iets buitenlands’.

Maria verhuisde vanuit haar geboorteland naar Nederland, had een langdurige relatie met ‘een man met iets buitenlands’. Iedere keer wanneer ze het over ‘iets buitenlands’ heeft, zie ik in mijn hoofd plaatjes verschijnen van een ander leven van Maria, een leven als man, een zeevaarder/ontdekkingsreiziger.

In verband met vragen over haar relatie(s), wordt het tijd dat ze inziet dat ze niet altijd ‘op reis’ hoeft te gaan om iets te vinden dat bij haar past. Nu is ze voortdurend op zoek naar ‘iemand met iets buitenlands, die van ver komt’, waardoor ze mogelijke, nieuwe ‘binnenlandse partners’ aan zich voorbij laat gaan.

***

Het vorige leven als zeevaarder/ontdekkingsreiziger is niet goed afgerond. Ik zie beelden van een vereenzaamde man, terug in Europa na zijn vele zeereizen, mijmerend over waar hij ooit was, met wie hij ooit was. Een man die stierf met een groot verlangen naar verre oorden. Een verlangen dat nog steeds doorwerkt bij Maria.

Ze krijgt de opdracht mee om dat leven thuis verder uit te werken:

“Lang geleden, ja heel lang geleden was ik een man.  Een ontdekkingsreiziger en zeevaarder die de wereldzeeën wilde verkennen. 

Dit was mijn allergrootste wens, om de vrijheid te ervaren en weg te komen uit het bekrompen middeleeuwse milieu met zijn strenge christelijke moraal.  De tijd van de inquisitie en de pest.  En overal stonk het erg.  Er was verval en corruptie. Ikzelf droomde van een hogere moraal en wou niets liever dan als een rechtvaardig mens in dienst van de medemens staan. 

Op een dag vertrok ik vanuit Granada naar Malaga om uit te varen. 

Eindelijk konden we vertrekken. Het was ergens rond 1500 en nog wat.

Langzaam gleed het schip de haven uit. Ik hoorde het water zachtjes klotsen tegen het schip, vermengd met het rumoer van de overige zeelui en mensen aan wal.  Ikzelf stond peinzend, gelukkig, maar in mezelf gekeerd aan dek.  Ik rook de zee en keek naar de lucht. Het was een mooie dag om te vertrekken. De reis zou vele maanden duren.

We zetten koers naar het zuiden. Uiteindelijk naar de eilanden van Polynesië.

De eilandbewoners zijn prachtige wezens. Rank van lijf en leden. De vrouwen hebben lang haar tot op hun middel. Ze hebben prachtige ogen en mooie tanden en ze glimlachen vaak naar ons. Alles is magisch aan hen.

(Ik vond dat ze een vrij leven hadden.) 

Ikzelf verblijf in een gevlochten hut. Ik ben verliefd geworden op eentje in het bijzonder en dat is NeNeh. Ik kan mijn ogen niet van haar afhouden. Ze is van mij. We leven in grote hartstocht. Ik heb haar een mooie schelp gegeven die ik op het strand vond. Ze straalde van liefde voor mij.

Ik hoor nu kabaal. De mannen zijn onrustig. Ze willen weer vertrekken.

Terug naar het schip. Ik laat haar achter, maar ik kom terug. We gaan niet meteen terug naar huis maar varen verder langs andere eilanden.  Soms worden we ook verjaagd en achterna gezeten door de bewoners. Ik zie nergens zo'n zelfde schone als NeNeh. Ik denk aan haar, maar ik moet verder. We gaan hier en daar aan land en ik maak aantekeningen van de gebruiken van deze mensen. Ik bewonder hun lenigheid, vooral die van de mannen. 

Maar we blijven nergens lang. We hebben een missie te volbrengen. Het vasteland roept ons terug. 

Ik heb een tatoeage laten aanbrengen in de vorm van ringbanden aan beide armen als teken van verbondenheid met deze mensen. Ikzelf ben ietwat rossig blond en heb rustige blauwe ogen die beschouwend kunnen kijken. Ik ben een ernstig persoon, streng voor mezelf, maar ook wel een dromer. 

Mijn taak zal ik tot het einde volbrengen, maar de zee blijft mijn thuis en het liefst ben ik onderweg. Als ik aan land ben is er eigenlijk niets echt belangrijk voor mij. 

Ik word ouder en de eenzaamheid weegt zwaar. Ik word steeds geslotener en raak meer en meer in mezelf gekeerd. Ik ben moe en ik heb alleen nog mijn dromen en herinneringen waar ik mij aan vastklamp. Ik hou steeds meer van NeNeh, maar ze is nu met een andere scheepsmaat van mij. Ik voel me verraden door die vroegere vriend en vertrouweling van mij. Ik probeer me erbij neer te leggen. Ik kan niets meer doen dan sterven.

Ik ga sterven want ik wil weg. Vaarwel mooie landen. Vaarwel stranden, zee en lucht. De zeevaarder geeft het op en leeft niet meer. Deze man is niet meer. 

Nu leef ik, Maria, en ik ben een sportieve, levensluchtige vrouw met vele talenten en ik wil nog heel veel samen delen met een lieve man die naar mij toekomt en zich bij mij thuisvoelt. 

Ik wil mij laten vinden door die ene die nou net naar mij op zoek is.

Dit was mijn verhaal zoals het in mij opkwam.”

Een paar weken later ontving ik een vervolgmailtje van Maria. Het gaat goed met haar. De nieuwe, frisse kijk op relaties werkt… Ook hield ze enkele diepgaande gesprekken met personen die deel uitmaakten van dat voorgaande leven, en die ze in haar huidige leven - in andere rolbezetting - tegenkwam.

Ze schreef: “Ik ben inmiddels weer uit de ban van dat vroegere leven en meer en meer raak ik geïnteresseerd in mijn situatie van nu… en … Ik vind het zelf geen gedetailleerd verhaal en of het klopt weet ik eigenlijk niet. Het voelde meer als een opstel dat ik zat te schrijven. Daar was ik vroeger altijd heel goed in op school.”

Maar met het gedane huiswerk (hier verder niet verwerkt in het verhaal) waarin Maria de verschillen moest benadrukken tussen dat leven toen en haar leven nu, ging er een NIEUWE WERELD (!J) voor haar open… of ze nu wel of niet ooit een echte ontdekkingsreiziger was. Metaforen, symboliek of voorgaande levens… de cliënt is koning.

Met dank aan Maria voor haar bijdrage.

Marianne Notschaele-den Boer

RHA Publishing

Terug naar beginpagina voor andere verhalen.

Naar informatie over boek met vorige levensverhalen

© RHA Publishing, november 2008