Regressietherapie en geboorte

Relatie vader en puberzoon: “Doe dan wat!”

Uit de praktijk reïncarnatietherapie van Marianne Notschaele-den Boer

© Uitgeverij RHA Publishing

 

 

 

 

 

 

 

 

RELATIE VADER EN PUBERZOON: “DOE DAN WAT!”

 

 

Met Jacques, een goede vriend van me, spraken we over zijn 14-jarige zoon Marijn(*1). Jacques vertelde hoe het met zijn zoon ging op school: “Ik vind het lastig dat ik hem telkens aan moet sporen. Marijn komt slecht in beweging, is ongemotiveerd.”

 

Marijn, een pientere jongen, vergat proefwerken in zijn agenda te schrijven en vergat ze te leren. Volgens Jacques maakte zijn zoon zich er gemakkelijk vanaf op school: “Hij haalt slechte resultaten. Ik vind het vervelend dat ik er zo bovenop zit. Ik snap dat mijn houding zo niet werkt. Wat kan ik anders doen?”

We bespraken hoe moeilijk het is voor ouders om hun kinderen los te laten en om ze verantwoordelijkheidsgevoel bij te brengen. ‘Er bovenop zitten’ werkt niet altijd. Maar ja, hoe ga je er anders mee om?

 

Luisterend naar wat Jacques over zijn houding ten opzichte van zijn zoon vertelde, ‘hoorde’ ik een ander, ouder, verhaal. Een flink aantal zinnen, emotioneel uitgesproken, hoorden volgens mij thuis bij de geboorte-ervaring van Marijn. Het was net of Marijn -onbewust- geboortegebeurtenissen aan het herhalen was. Als een haperend cdtje. En zijn vader reageerde daar weer op. Ook onbewust.

Ik vroeg of Jacques wat wilde vertellen over hoe de geboorte van zijn zoon was verlopen, 14 jaar geleden. En bij het horen van gebruikte ‘weeënopwekkers’, dacht ik: aha Marijn heeft ‘onthouden’, dat bij geboorte=leven ‘een zetje’ hoort om er te komen. Om er te komen in het leven, heeft hij aansporing nodig… (van zijn vader bijvoorbeeld, die hem met zijn huiswerk achter de broek zit: ‘doe dan wat!’).

Snel schreef ik een paar uitspraken op een notitieblaadje en gaf dit aan Jacques met het advies al deze uitspraken eens te plaatsen rondom de geboorte van zijn zoon. Als hij doorkreeg dat die zinnen in het verleden thuishoorden, zou hij vanzelf ’in het hier en nu’ anders op zijn zoon reageren. Als Jacques het zelf begreep, kon hij het daarna aan zijn vrouw uitleggen, en in een later stadium eventueel aan Marijn.

 

Een paar weken later mailde Jacques: “En toen vroeg je me ineens, vertel eens over de geboorte van Marijn, hoe is dat gegaan? Waarbij je me vroeg alles duidelijk stap voor stap te noemen. Toen schreef je de volgorde op en legde je uit dat het niet altijd om een vorig leven gaat dat zich qua energie herhaalt, maar dat dat ook met geboorte-energie kan gebeuren.”

 

***

 

Hieronder het verhaal dat Jacques zelf verder uitwerkte. Hierdoor begrepen zowel vader, moeder als Marijn, dat ze uit patronen konden stappen die ze onbewust herhaalden. Dat onbewust herhalen gebeurt net zolang, totdat de boodschap begrepen is en men ‘bewust is geworden’ dat het anders kan.



“Marijn leeft, staat op eigen benen en gaat zijn eigen weg

 

De geboorte van Marijn

 

Het is 26 mei 1995, precies één week voor de uitgerekende geboortedatum. Op de ochtend van 26 mei verliest de moeder van Marijn een beetje vruchtwater. Reden om de verloskundige te bellen, die vervolgens snel komt. De moeder van Marijn heeft een hoge vliesscheur, welke vermoedelijk is veroorzaakt door wat getrappel van die kleine beentjes en voetjes. Het ziekenhuis wordt gebeld en wij gaan naar het ziekenhuis. Blij zitten we in de auto. ‘Misschien krijgen we vandaag een kindje’, borrelt op. Beiden worden we er heel blij van.

In het ziekenhuis gekomen worden we naar een kamertje begeleid en wordt een apparaat aangesloten om weeënactiviteit te meten. Ondanks de vliesscheur, gebeurt er weinig. De eerste drie dagen verlopen hetzelfde, nagenoeg geen weeënactiviteit. Marijn wil er blijkbaar nog niet uit. Het is dat weekend ook Pinksteren, er is dus weinig bezetting en we moesten er maar rekening mee houden dat er tot na Pinksteren niet zoveel zal gebeuren vanuit het ziekenhuis. Op zondag wordt besloten om maandag weeënopwekkers toe te dienen. Eindelijk gaat er iets gebeuren, denkt de moeder van Marijn.

Het is dan 29 mei. Na drie dagen gaan ze eindelijk wat doen. In de loop van de ochtend wordt het infuus aangebracht. Het wachten begint en er komen flinke weeën op gang, maar zonder al te veel resultaat. Na een dagje is er nog maar sprake van 4 centimeter ontsluiting. Ook het zogenaamde ‘strippen’ stimuleert de ontsluiting niet echt verder en de baby daalt nog steeds niet goed in. De dienstdoende arts, een zeer behouden man die gelooft in de natuurlijke bevalling, stelt voor om een rustdag in te lassen zodat de moeder weer wat op kracht kan komen. Daarmee gaan we niet akkoord en er wordt besloten de volgende ochtend weer met de weeënopwekkers verder te gaan.

Die ochtend is de moeder al vroeg wakker en ze wil niet meer wachten. Ze belt de verpleging dat het infuus er wel weer aan kan. Rond 6 uur ’s ochtends wordt het infuus met weeënopwekkers aangebracht. Er volgt weer een dag met flinke weeën, maar de baby drukt op het bekken van de moeder, kan niet indalen en kan er dus op deze manier niet uit. Door de weeën is de moeder niet meer in staat aan te geven dat de baby er gewoon op deze manier niet uit kan. Rond etenstijd heeft Marijn in het vruchtwater gepoept. Hij heeft het benauwd en moet dus snel geboren worden. ‘Gelukkig, nu moeten ze wel iets gaan doen’, denkt de moeder. Er is risico op hersenbeschadiging en er moet dus snel iets gebeuren. Om 7 uur ’s avonds dringen we aan op actie, maar omdat de arts gewoon naar huis is gegaan, moet eerst iedereen worden opgeroepen.

Eindelijk is het zover, om half 9 is er overleg met de arts. Hij wil nog steeds een natuurlijke bevalling, maar de moeder van Marijn is resoluut. ‘Maakt me niet uit, er moet nu iets gebeuren. Doe wat!’

Uiteindelijk is er 3 tot 4 keer zo lang gewacht ten opzichte van de norm, alvorens er iets gebeurt en er wordt ingegrepen. Er wordt besloten tot een spoedkeizersnee en de operatiekamer wordt in gereedheid gebracht. De weeën zijn ondertussen zo heftig geworden dat een ruggenprik niet kan, dus dan maar een volledige narcose. Niet de voorkeursoplossing, maar op dat moment wel de beste. De moeder maakt het niets uit, als hij er maar voor twaalf uur ’s nachts uit is, zodat hij niet tegelijk met zijn oma jarig is. Papa mag niet mee naar de operatiekamer en moet wachten. Marijn wordt op 30 mei om 23.03 uur geboren en is een gezonde baby. Op de test die de kinderarts doet, scoort hij een 10.

 

Marijn op het voorgezet onderwijs

 

Marijn is nu 14 jaar oud. Na 8 jaar zonder inspanning de basisschool te hebben doorlopen zit hij nu in VWO 2. Op de basisschool verveelde hij zich al en kreeg op verzoek van ons, extra en uitdagend werk. Alleen Marijn deed er niets mee, want dat werd hem niet verteld. De juffrouw verwachtte dat hij er zelf wel mee aan de slag zou gaan en spoorde hem niet aan.

In VWO 1 ging het ook zonder inspanningen redelijk gemakkelijk en hij ging soepel over. Marijn is niet gewend zelf in actie te komen, kan lastig plannen, heeft moeite met automatiseren en heeft veelvuldige aansporing nodig. Via school wordt Marijn in mei getest, de zogenaamde kwadrantenmethode. Hij is bovengemiddeld slim voor VWO, maar scoort tot op dat moment onder gemiddeld voor VWO. Hij heeft voldoende zelfvertrouwen en een positief zelfbeeld. Door de docenten wordt Marijn recalcitrant genoemd, hij gaat zijn eigen gang, ook tegen de regels van school en instructies van de leraren in.

 

De geschiedenis herhaalt zich

Geboren worden gaat over kiezen voor het leven. Dezelfde energie die Marijn tijdens zijn geboorte heeft ervaren, kan ook op andere momenten in zijn leven terugkomen. Vaak zijn het situaties die vergelijkbare omstandigheden kennen en daardoor een herkenning van de geboorte-energie oproept.

·         Zo blij als de ouders waren toen Marijn werd geboren, zo blij zijn ze nu dat hij leert op eigen benen te staan en voor het leven te kiezen.

·         Het heeft een lange tijd geduurd tot er iets gebeurde in het ziekenhuis. Nu heeft het ook lange tijd geduurd tot er iets gebeurde op school.

·         Zo spoorden de ouders van Marijn de arts aan om iets te gaan doen. Diezelfde ouders sporen de leraren van Marijn en Marijn aan iets te gaan doen.

·         Er was sprake van risico op hersenbeschadiging als er niet snel ingegrepen zou worden nadat Marijn in het vruchtwater had gepoept. Er was nu sprake van risico om niet naar VWO 3 te gaan en te worden teruggezet, nadat Marijn niet zulke beste resultaten had geboekt. In beide gevallen werd aangedrongen op actie.

·         De ouders hebben de arts in het ziekenhuis dringend aangespoord echt in te grijpen om Marijn geboren te laten worden. Diezelfde ouders hebben de beslissers van school nu dringend aangespoord, echt in te grijpen en Marijn naar VWO 3 te bevorderen.

·         Er was sprake van een spoedkeizersnee=spoedingreep. Nu moest ook ad hoc een interventie worden gepland en een gesprek met de beslissers op school worden gevoerd = spoedingreep.

·         Marijn is getest na zijn geboorte door een kinderarts (specialist) en scoorde hoog. Alles functioneert zoals het behoort. Marijn heeft in juni een psychediagnostische test gedaan onder begeleiding van een team van psychologen (specialist) en scoorde hoog op gebied van intelligentie.”

 

 

Het is mooi om op ‘twee niveaus te kunnen luisteren of zien’. Meestal ‘hoor’ ik het vorige-levensverhaal achter dat wat iemand vertelt of ‘zie’ ik allerlei beelden uit voorbije levens. Ditmaal ging het om geboorte-energie. (zie consult).

De kunst is, voor betrokkenen in kwestie, om storende, ‘oude’ energie los te laten en in een juist kader te plaatsen. Wat hoort bij het verleden en wat hoort werkelijk bij het heden? Als dat duidelijk is, lukt het betrokkenen veelal anders tegen een situatie aan te kijken.

 

Het gaat inmiddels goed met Marijn op school. En zijn ouders laten hem losser in zijn groei naar zelfstandigheid.

 

 

(*1) Namen zijn gewijzigd om herkenning te voorkomen.

Met dank aan de ouders van Marijn voor hun bijdrage.

 

 

 

Marianne Notschaele-den Boer

© RHA Publishing

 

 

 

In mijn boek 'Diehards in de war' is een verhaal opgenomen van 13-jarige Ferry (‘Hardcore bombardement’) die onhandelbaar lijkt, maar blijkt te worstelen met een vorig leven. Ook geboorte-invloeden komen hierbij aan bod.

 

Terug naar beginpagina voor andere verhalen & boeken over vorige levens

 

____________________________________________________________________________________________________________

 

© RHA Publishing, oktober 2009