NIEUW LEVEN, NIEUWE KANSEN door Natascha Kayser - Algemeen
Dagblad - AD WEEKEND - 17 maart 2011 – interview
met Marianne Notschaele over vorige levens en
reïncarnatietherapie
Natascha Kayser die dit artikel
schreef is een allround journaliste, met een passie voor het schrijven van
biografieën. Info: http://mpressproductions.nl/
Hieronder vind je de tekst van het hele
interview dat bedoeld was voor het kerstnummer van het AD in december 2010. Uiteindelijk verscheen de ingekorte versie in
maart 2011.
NIEUWE RONDE, NIEUWE KANSEN
Ergens de weg kennen zonder dat je er eerder bent geweest. Of heel
sterk het gevoel hebben dat je iemand die je voor het eerst ontmoet, al heel
lang kent. Dat is niet zo gek, zegt reïncarnatietherapeut Marianne Notschaele-den Boer. ‘Je komt voortdurend mensen tegen die
je al kent uit vorige levens.’
Soms roepen mensen zomaar schuldgevoelens, boosheid, verdriet of
innige liefde op die nergens op is gebaseerd. Dikke kans dat het een restje uit
een vorig leven is dat nog moet worden rechtgezet. Zielsverwantschap is een
soort herkenning die vaak gepaard gaat met hevige en heftige emoties.
,,In ieder leven krijg je nieuwe kansen, nieuwe lessen en ga je
nieuwe verbindingen aan. Maar je komt ook altijd mensen tegen waarmee je eerder
al te maken hebt gehad, in een vorig leven. Dat kunnen zowel positieve als
negatieve ervaringen zijn,’’ zegt reïncarnatietherapeut Marianne Notschaele. In haar praktijk in het Brabantse Zundert helpt ze mensen die worstelen met problemen om
oplossingen te vinden. Heel vaak blijken die te liggen in vorige levens.
Reïncarnatie is een gevoelig onderwerp. Je gelooft erin of niet.
En zelfs als je erin gelooft, blijft het lastig, erkent Notschaele.
,,Wat we niet allemaal kunnen zien, horen en begrijpen, is vaak te eng en
griezelig om waar te kunnen zijn. Daarom schoffelen mensen het onder het
tapijt, durven ze niet te geloven.’’
Er is veel onderzoek gedaan naar reïncarnatie en leven na de dood,
ook door serieuze wetenschappers. Keiharde bewijzen zijn er (nog) niet, maar
wel zijn er sterke aanwijzingen dat we allemaal al eens eerder hebben geleefd.
Er zijn talloze traceerbare en controleerbare verhalen bekend, vooral van
kinderen, over gebeurtenissen en details die eenvoudigweg niet bekend kunnen
zijn bij de vertellers.
Een bekend geval is het verhaal van James Leininger,
een Amerikaans jongetje dat vanaf het moment dat hij kon praten vertelde over
een piloot die in de Tweede Wereldoorlog was omgekomen. Het kind lepelde
details op over het vliegdekschip waarvandaan die piloot was opgestegen, over
het vliegtuig waarin hij vloog, noemde namen van andere opvarenden van het
schip en beschreef tot in detail de missie waarin hij het leven liet. Bij
onderzoek bleek alles te kloppen. Het kind ontmoette ook de zus van de
omgekomen piloot en vertelde haar details die alleen haar broer - de dode
piloot - kon weten, onder meer over een
schilderijtje dat hun moeder had gemaakt. Dingen uit de jaren ’30 dus, die een
kleuter van nu echt niet zou kunnen weten, zelfs niet bij toeval.
En zo zijn er meer voorbeelden. Schrijver en journalist Bas Steman uit Zutphen ging op onderzoek uit na een vorig leven-ervaring en vond degene die hij ‘vroeger’ was: de
Britse militair Morgan die op de Ginkelse Hei om het
leven kwam in operatie Market Garden. Alle
‘herinneringen’ die bij Steman boven kwamen, bleken
te kloppen. Ook ontmoette hij de zus van de omgekomen Britse soldaat. De
herkenning was er direct. Nog een saillant detail: Steman
tekende als klein jongetje vliegtuigen met parachutisten die werden
doodgeschoten. En net als de gesneuvelde soldaat is hij dol op wielrennen.
Veel van de dingen die mensen doen in hun leven hier en nu, zijn te
herleiden naar ervaringen uit vorige levens, is de stelling van Marianne Notschaele, die werkt op basis een mix van
therapietechnieken en haar eigen paranormale gaven. Ze ziet fragmenten uit de
vorige levens van haar cliënten.
In haar praktijk komt ze veel nare ervaringen en ellendige
sterfgevallen tegen – mensen komen immers niet voor niets bij haar op consult –
maar ziet ze ook de mooie dingen uit vorige levens. ,,Twee vage kennissen die
een mooie ervaring uit een eerder leven delen en zich daardoor zo prettig
voelen bij elkaar. En ja, iedereen heeft al vele malen eerder op deze aarde
rondgelopen, dus het is niet zo gek als je elkaar in meerdere levens tegenkomt
en bij volslagen vreemden het sterke gevoel hebt: ik ken jou ergens van.’’
Die ervaring van herkenning heeft iedereen wel eens gehad. Notschaele gaf haar laatste boek, dat een paar weken
geleden verscheen, daarom de titel ‘Hé, waar ken ik je van?’ mee. Ze schreef op
basis van de verhalen in haar praktijk al verschillende boeken over
reïncarnatie en de (therapeutische) waarde van vorige levens.
Het is haar ervaring dat het geen toeval is dat mensen in een
bepaalde familie terecht komen. ,,Soms maken zielen afspraken met elkaar
voordat ze weer worden geboren, maar vaak is het ook gewoon een kwestie van nog
iets af te maken hebben samen, iets te leren of iets goed te maken. In ieder
nieuw leven krijg je nieuwe kansen. Je krijgt zaken net zo lang op je bord tot
je er iets mee kunt. Waarom vallen sommige vrouwen keer op keer op foute
mannen? Waar komen sommige fobieën vandaan? Waarom kom je uitgerekend die ene
persoon steeds weer tegen?’’
In ‘Hé, waar ken ik je van?’ staan de verhalen van een moeder
(Fieke) en haar dochter (Sofie). Onafhankelijk van elkaar vertellen ze over een
gemeenschappelijke ervaring uit hun vorige levens, waarin Fieke de Duitse
soldaat was die de Joodse krijgsgevangene Sofie doodschoot en uit wroeging
daarover zelfmoord pleegde. In het boek staat ook het verhaal van Marijke die
een probleem heeft met haar dochter en onverklaarbare rugklachten heeft. Uit de
therapie kwam een vorig leven van Marijke als kapitein op een vikingschip naar voren, waarin ze degene die nu haar
dochter is, zo hard op de rug sloeg dat diegene aan zijn verwondingen overleed.
Een ander verhaal, dat niet in dit boek staat, gaat over een vrouw
die sinds de geboorte van haar dochter last kreeg van eczeem op de handen.
Sinds de geboorte van haar kind was ze extreem bezorgd over het meisje. ,,Toen
bleek dat ze in een vorig leven ook al de moeder van dat kind was geweest. Het
kindje is toen verdronken. Het laatste contact dat er was, was toen de moeder
wanhopig probeerde haar kind uit het koude water te halen. Haar handen waren
blauw van de kou. De ziel onthoudt zulke dingen in het onderbewustzijn, maar
die herinneringen komen toch op een of andere manier weer boven door een
bepaalde trigger. Sinds die moeder weet wat er toen
is gebeurd, kan ze het schuldgevoel loslaten. Het eczeem is weg en ze kan haar
dochter vrij laten.’’
Het is overigens, zegt Notschaele, lang
niet altijd het geval dat je al eerder een min of meer hechte band hebt gehad
met je huidige familie. De reden dat je in die familie wordt geboren kan ook
heel anders zijn. “Soms kom je terug op ongeveer eenzelfde moment als je er in
je vorige leven mee opgehouden bent en is dat de match. Dan is de situatie van
groter belang dan de mensen die in dit leven je ouders zijn. Mensen komen
bijvoorbeeld ter wereld in de winter als er sneeuw ligt, terwijl ze in de kou
zijn gestorven. Soms is het ook gewoon toeval, omdat je een lichaam nodig hebt
om nieuwe ervaringen op te doen, bepaalde mensen te ontmoeten en de lessen te
leren die je nodig hebt om verder te kunnen. Ik ben ervan overtuigd dat dit
vaak het geval is bij mensen die zeggen in een verkeerd lichaam te zitten. Die
hebben zo’n sterke behoefte te incarneren, dat ze het eerste het beste
beschikbare lijf nemen. Het voertuig is dan van ondergeschikt belang aan de
zielsreis. Maar net als met een echte reis kan dat soms verkeerd uitpakken en
bedenk je halverwege dat je toch beter de trein had kunnen nemen dan de auto.
Vaak zitten er heel aparte en bijzondere vorige levens achter genderkwesties. Hetzelfde geldt overigens voor adoptie en
je ziet het tegenwoordig ook vaak in samengestelde gezinnen.’’
Notschaele heeft ook verhalen van mensen die in vorige levens ouder en kind
of broer en zus waren en nu geliefden, goede vrienden of gewoon collega’s die
het gevoel hebben dat er ‘iets’ is tussen hen. In haar boek staat een verhaal
over een jonge negerin die in de Amerikaanse Burgeroorlog werd verkracht door
een soldaat, zwanger raakte en tijdens de bevalling overleed. De dader kwam ze
in dit leven weer tegen; een collega van wie ze de koude rillingen kreeg. Haar
vader in dat leven, die kapot was van het leed dat zijn dochter was aangedaan,
is in dit leven haar partner. Aan kinderen willen ze niet beginnen; ze
begrijpen nu ook waarom.
Of het verhaal van Heleen, die in dit leven verliefd werd op een
man die in een vorig leven haar broer was, van wie ze als blind meisje sterk
afhankelijk was. ,,Ervaringen uit vorige levens kunnen heel heftig zijn, maar
je kunt er wel iets mee,’’ vertelt Notschaele. ,,Het
kan rust geven als je weet waarom je dingen doet zoals je ze doet, waarom je op
mensen reageert zoals je doet. Ik vind het heel mooi om te zien dat niets in
dit leven toeval is, dat het een reden of een oorzaak heeft. En als kerstmis
dan toch een feest is van bezinning, van licht en nieuw leven, laten we dan ook
onze vorige levens vieren, want die maken dat we zijn wie we zijn. Elke keer
opnieuw.’’
Tekst: Natascha Kayser Foto: Koen Verheijden
Boekinformatie Hé, waar ken ik je van?
© RHA Publishing/Marianne Notschaele - aug. 2012